… να μιλάμε και να γελάνε όλα μας τα κύτταρα, και να
μου λες ιστορίες και να μην ξέρω τι απολαμβάνω περισσότερο, τις ιστορίες σου ή
εσένα που μου τις λες, και να σου λέω ιστορίες και να μου χαμογελάς, και να με
κοιτάς με προσοχή και μ’ εκείνο το βλέμμα, το μεγάλο, το ζεστό, το δεν είμαι σίγουρη αν
καταλαβαίνεις αυτά που σου λέω, αλλά είμαι σίγουρη ότι με αγαπάς βλέμμα…
… και να μου δίνεις από ένα φιλί στα μάγουλά μου που
τονίζονται καθώς γελάω καθώς μου μιλάς, και να μου λες πόσο σου αρέσει να γελάω
και να φουσκώνουν τα μαγουλά μου και να τα φιλάς, και να σκέφτομαι πόσο μου
αρέσει που σου αρέσει που το κάνεις αυτό όταν γελάω όταν μου μιλάς…
… και να με λες ήλιε μου, και ηλιοβασιλεματάκι μου,
και φεγγάρι μου, και λουλούδι μου, και να μου δίνεις ονόματα με όλα τα στοιχεία
της φύσης…
… και να με φροντίζεις, και να με προσέχεις, και να
μου δίνεις να φορέσω το μπουφάν σου όταν κρυώνω, και να μου δίνεις να πιω από
την μπύρα σου όταν δεν έχω κάτι να πιω, και να προσπαθείς να κρατηθείς να μη με
χαϊδέψεις, αλλά να μην τα καταφέρνεις, και να σου ξεφεύγει ένα φευγαλέο άγγιγμα
στις άκρες των μαλλιών μου…
… και να λέω είμαι ανεξάρτητη, και να λέω μπορώ να
τα βγάλω πέρα μόνη μου, αλλά παρ’ όλ’ αυτά να προτιμώ να με φροντίζεις, και να
με προσέχεις, και να μου δίνεις να φορέσω το μπουφάν σου όταν κρυώνω, και να
μου δίνεις να πιω από την μπύρα σου όταν δεν έχω κάτι να πιω…
… και να σκέφτομαι ότι έμαθα να τα βγάζω πέρα μόνη
μου τον καιρό που δεν ήμασταν μαζί και περιμέναμε ο ένας τον άλλον, και να ξέρω
τώρα ότι υπήρχε λόγος που περιμέναμε ο ένας τον άλλον, για να μάθω να τα κάνω όλα μόνη
μου, αλλά παρ’ όλα αυτά να προτιμώ να με φροντίζεις, και να με προσέχεις, και
να μου δίνεις να φορέσω το μπουφάν σου, και να μου δίνεις να πιω από την μπύρα
σου…
… και να μου λες βρέχει δεν μπορώ να πάω σπίτι μου,
να μείνω ακόμα ένα βράδυ στο δικό σου; κι εγώ να σκέφτομαι στιγμιαία τις
δουλειές που έχω να κάνω το άλλο πρωί, και να μην κρατάει πάνω από ένα κλάσμα
του δευτερολέπτου αυτή η σκέψη, και να μου αρέσει που το κάνεις αυτό, που κάνεις
να μην κρατάει πάνω από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αυτή η σκέψη…
… και να ξεκλειδώνω την πόρτα, και να γελάμε, και να
με φιλάς, και να μην μπορώ να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά, και να σου λέω
σταμάτα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, και να γελάω, και να συνεχίζεις να με φιλάς,
και να σκέφτομαι πόσο δεν θέλω να σταματήσω να μην μπορώ να συγκεντρωθώ, επειδή γελάω επειδή με φιλάς…
… και να κάνεις το ίδιο όταν είμαστε οι δυο μας και
σου μιλάω, και να κλείνω τα μάτια, και να σου λέω ότι δεν μπορώ να σκεφτώ με
αυτό που κάνεις, και να σκέφτομαι ότι είναι η μοναδική φορά, που δε με νοιάζει,
που δεν μπορώ να σκεφτώ, όταν το κάνεις…
… και να ‘χουμε μια αυλή και μια αιώρα, και να λέμε
όταν δεν παλεύουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, να ξεκουραζόμαστε εκεί μέσα…
… και να βρισκόμαστε, και να μιλάμε, και να γελάμε,
και να μην μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε και να γελάμε, και να σηκωνόμαστε
να φύγουμε, και να συνεχίζουμε να μιλάμε και να γελάμε, και να προχωράμε λίγο
ακόμα, και να ξανασταματάμε και να μιλάμε και να γελάμε, και να περνάνε ώρες,
και να βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο, και να νομίζουμε ότι έχουν περάσει μόνο
μερικά λεπτά, γιατί τόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος όταν μιλάμε και γελάμε…
… και όταν έχει γύρω κόσμο να σκέφτομαι ότι πρέπει
να προσπαθήσω να είμαι σοβαρή γιατί θα με βλέπουν και θα με κοροϊδεύουν που δεν
μπορώ να σταματήσω να σου μιλάω και να γελάω, και μετά να σκέφτομαι τη χαρά που
νιώθω όταν σου μιλάω και γελάω, που δεν μπορεί να καλυφθεί, δεν μπορεί να
κρυφθεί η χαρά μου, και είναι μάταιο, είναι μάταιο να προσπαθώ να την κρύψω,
γιατί είναι τόσο μεγάλη, που βρίσκεται παντού, γλιστράει από τα ακροδάχτυλά μας
και ξεχειλίζει από παντού, σαν μπαλόνι που αν κάνεις να το πατήσεις από τη μία,
εκείνο σου ξεφεύγει και φουσκώνει από την άλλη, και σε κοροϊδεύει, έτσι με κοροϊδεύει και μένα η χαρά μου όταν είμαι μαζί σου και προσπαθώ να την κρύψω,
μαζί με τον κόσμο που νομίζω ότι με κοροϊδεύει γιατί όταν είμαι μαζί σου δεν
μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο παρά μόνο να γελάω και να σου μιλάω…
… και να μου λες δε φαντάζεσαι πόσο μου έλειψες, και
να μου λες λαχταρώ να σε δω, και να μη χορταίνω να το ακούω, και να σκέφτομαι
ότι εσύ μου έλειψες περισσότερο, και να σκέφτομαι ότι μου αρέσει τόσο πολύ να
σε σκέφτομαι όταν μου λείπεις όταν δε σε δω, που δε με πειράζει να περάσουν βδομάδες χωρίς να
σε δω, και να σου το λέω, και να μην ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ όταν σου το λέω, αν
καταλαβαίνεις πόσο μου λείπεις αν δε σε δω, αλλά παρ’ όλα αυτά απολαμβάνω τόσο
πολύ ότι σε σκέφτομαι όταν δε σε δω, και αυτός είναι ο λόγος που δε με πειράζει
να περάσουν βδομάδες χωρίς να σε δω…
… και όταν
βρίσκομαι σε ταξίδια, και σε μέρη μακριά από σένα, να σκέφτομαι τι θα
σκεφτόσουν και πόσο θα σου άρεσαν αν τα έβλεπες, και να σκέφτομαι, με τι τρόπο,
και με τι λέξεις, και με τι εκφράσεις, θα σου τα περιγράψω όταν σε δω…
… και όταν βρίσκεσαι σε ταξίδια και σε μέρη μακριά
από μένα, να μου στέλνεις μηνύματα για αυτά τα μέρη, και να είναι τα μηνύματα
αυτά από τα πιο απλά που έχω λάβει από σένα, όμως να είναι από τα πιο
σημαντικά, γιατί κρύβουν τη λαχτάρα σου να τα μοιραστείς μαζί μου, αυτά τα μέρη
τα μακρινά, να μου τα περιγράψεις, τα μέρη τα απερίγραπτα, να τα φέρεις κοντά
μου…
… και να ταξιδεύουμε ασταμάτητα, και να περπατάμε
ξυπόλητοι σε καταρράχτες και σε φαράγγια, και να κάνουμε έρωτα μέσα σε σπηλιές,
και να χανόμαστε σε δύσβατα μονοπάτια, και να ξαναβρίσκουμε τον δρόμο μας σε
γωνιές γεμάτες εκπλήξεις, και να αποχαιρετιόμαστε από την προκυμαία του πλοίου,
και να ξανασμίγουμε στην άλλη άκρη της Ελλάδας, κάποτε και στην άλλη άκρη του
κόσμου…
