Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Περιμένοντας το πλοίο

Τα πόδια μαζεμένα στο πεζούλι.

Η πλάτη πίσω στο σακίδιο.

Το βλέμμα βαρύ από την κούραση.

Αλλά η ψυχή ελαφριά σαν πούπουλο.

Ο καταπέλτης

Η στιγμή που κατεβαίνει 

ο καταπέλτης του πλοίου 

και εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σου 

η πρώτη, μοναδική εικόνα

του μέρους 

που λαχταράς να επισκεφτείς.

Νιώθεις

ότι αγαπάς όλο τον κόσμο, 

από τον καμαρότο

που πηγαινοέρχεται 

μπροστά στην είσοδο του πλοίου, 

μέχρι τον διπλανό σου 

που περιμένει 

το ίδιο φορτωμένος με σένα.

Και βγαίνεις από το πλοίο 

με ένα χαμόγελο

καρφωμένο στο πρόσωπό σου.

Και περπατάς 

χωρίς να έχεις ιδέα 

που πηγαίνεις.

Μόνο ακολουθείς τον κόσμο 

με τους υπνόσακους και τα μεγάλα σακίδια.

Τα βήματα στο νησί

Κάθε σκαλί κι ένα πάτημα.

Κάθε πάτημα και μια ξερολιθιά.

Κάθε ξερολιθιά και μια σκέψη.

Κάθε σκέψη και μια στιγμή.

Κάθε στιγμή και μια αιωνιότητα.

Αυτά τα μέρη

Είναι κι αυτά τα μέρη

Που δεν μπορώ 

να τα φανταστώ

παρά μόνο

μαζί σου

Πρόσωπα

Πρόσωπα που κάθονται μαζί

πρόσωπα που συναντάς σκόρπια

Πρόσωπα οικεία πρόσωπα ξένα

Πρόσωπα πρόσχαρα πρόσωπα σοβαρά

Πρόσωπα εκφραστικά

και πρόσωπα ανέκφραστα.

Όλα έχουν κάτι να σου πουν

Αν κοιτάξεις

πίσω από τα πρόσωπά τους.

Μικρές στιγμές

Τη στιγμή που θα κάνουμε ντους και θα μου εξομολογηθείς ένα μυστικό σου

Τη στιγμή που θα καθίσουμε στο τραπέζι και θα μου πεις πόσο σου αρέσει να με κοιτάζεις να τρώω

Τη στιγμή που θα ξαπλώσουμε μετά από μια κουραστική μέρα και θα συνεχίσουμε να μιλάμε μέχρι το πρωί

Τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια και θα σου πω καλημέρα

Τη στιγμή που τα βλέμματά μας θα διασταυρωθούν από μακριά

Τη στιγμή που θα μπω στο δωμάτιο και θα με κοιτάξεις με έκπληξη και χαρά

Τη στιγμή που θα διαγράφεις το πρόσωπό μου με τα δάχτυλά σου

Τη στιγμή που θα μου κάνεις έκπληξη και θα με φιλήσεις μόλις βγω από την τουαλέτα του μπαρ

Τη στιγμή που θα με φωτογραφίσεις εκεί που δεν το περιμένω

Τη στιγμή που θα με κοιτάς κλεφτά μέσα από το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου

Τη στιγμή που θα με αποχαιρετάς από την προκυμαία, λίγο πριν φύγει το πλοίο

Τη στιγμή που θα είμαι άρρωστη και θα με χαϊδεύεις μέχρι να νιώσω καλά

Τη στιγμή που θα μου διαβάζεις τις ειδήσεις για να μάθω τι έγινε στον κόσμο

Τη στιγμή που θα με κοιτάς στα μάτια και θα ξέρω ότι με αγαπάς

Τη στιγμή που θα με ρωτήσεις τη γνώμη μου για κάτι σημαντικό

Τη στιγμή που θα μου λείπεις και θα σου το πω

Όσες μεγάλες στιγμές και να ζήσουμε μαζί,

τις μικρές, απλές στιγμές θα αναζητώ σε σένα.

Η βαρύτητα των λέξεων

Οι λέξεις έχουν βαρύτητα.

Χρησιμοποίησε τις κατάλληλες

για να μη χαραμίσεις

αυτό που θες να πεις.

Και στάσου ένα λεπτό 

να αναλογιστείς

τις λέξεις 

που χρησιμοποιούν οι άλλοι

για να σου πουν αυτό που θέλουν.

Οι λέξεις μπορούν να σου δώσουν

μεγάλη χαρά.

Οι λέξεις

έχουν τη σημασία τους.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Μικρές αχτίδες ποίησης στα ελληνικά και στα αγγλικά / Little rays of poetry in Greek and in English

Όταν έγραψα τα πρώτα μου μικρά ποιήματα σε κάποιες καλοκαιρινές μου διακοπές πριν από μερικά χρόνια δεν είχα συνειδητοποιήσει τη δύναμη της ποίησης να σε σώζει.. από την τρέλα, την ηρεμία, τη σοβαρότητα, τον έρωτα, τη χαρά, τη λύπη.

Το γράψιμο είναι το μέρος όπου ξεκουράζονται οι σκέψεις μου όταν δε χορεύουν μέσα στο μυαλό μου, και το χαρτί η γέφυρα που περνάνε για να συναντήσουν τον υπόλοιπο κόσμο.

Θέλω να γράφω κυρίως για τους αδικημένους, τους καταπιεσμένους και τους φοβισμένους, και ελπίζω οι λέξεις μου να είναι αρκετά δυνατές για να τους φτάνουν, να τους αγγίζουν και να τους σώζουν, όπως και μένα.

Ελ
Αν αναζητάς την περιπέτεια, μην περιορίζεις τον εαυτό σου σε ένα μέρος.
Αν αναζητάς την ηρεμία, φτιάξε το μέρος που θα μείνεις το πιο όμορφο του κόσμου.
Αν είσαι φτιαγμένος και για τα δύο, τότε κυνήγησέ τα και τα δύο. Πυρπόλησε την ηρεμία και γλύκανε την περιπέτεια. Και μη συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο.
Αλλά θυμήσου, να μην παρακαλάς για τίποτα. Μόνο να διεκδικείς, ό,τι αξίζει να κερδίσεις.

Βγείτε από την πόρτα σας χωρίς να περιμένετε τίποτα, αλλά με την ψυχή σας ανοιχτή για όλες τις εκπλήξεις του κόσμου.

Να ‘χουμε μια αυλή και μια αιώρα. Και όταν δεν παλεύουμε να αλλάξουμε τον κόσμο να ξεκουραζόμαστε εκεί μέσα.

Μιλάμε και γελάνε όλα μας τα κύτταρα.

Γίνε ο άνθρωπος που λαχταράς να συναντήσεις.

Να μη λυπάσαι για τίποτα, παρά μόνο για την αγάπη που δεν έδωσες. Και όταν το συνειδητοποιήσεις και αυτό, να μη λυπάσαι ούτε γι’ αυτό. 

Αντισταθείτε στην επιλεκτική καλοσύνη και στην επιλεκτική αλληλεγγύη. 

Οι αγγελίες εύρεσης ερωτικού συντρόφου θα έπρεπε να λένε: ‘Αναζητώ κάποιον που θα με ερωτευτεί για την απλότητα της εμφάνισής μου και την πολυπλοκότητα του μυαλού μου’

Θα μου πιάσεις το χέρι και θα μου δείξεις όσα δεν έτυχε να δω. Θα σκύψω στο αυτί σου και θα σου πω όσα δεν έτυχε να ακούσεις.

Θα χρωματίζεις με πάθος τις σκέψεις μου. Θα ρίχνω ποίηση στα λόγια σου.

Ναι, μπορώ να κλαίω, να γελάω, να θυμώνω, να αντιστέκομαι, να αγαπάω. Και ναι, είμαι περήφανη για τα συναισθήματά μου γιατί είναι δικά μου. Και είναι ό,τι πιο κοντά σε ‘μου’ θα αποχτήσω ποτέ.

Πότε άρχισες να φοβάσαι;

Δεν μπορεί, ένα κομμάτι μαγείας θα πρέπει να κρύβεται ανάμεσα στις στρώσεις από κουβέρτες που πρωτοστρώνεις, κάθε φορά που έρχεται ο χειμώνας.

Είναι κι αυτά τα βράδια που πέφτεις να κοιμηθείς και οι σκέψεις πηδάν από το κεφάλι σου και μονομαχούν για να μπουν στο χαρτί.

Μόνο η τέχνη και η δημιουργία μπορούν να σε σώσουν τις πιο δύσκολες μέρες.

Μη σταματάς να πιστεύεις στον έρωτα, ακόμα και αν δε σου έχει μείνει κομμάτι ψυχής για να αγαπήσεις. Θα έρθει εκεί που δεν το περιμένεις και θα κάνει το φθινόπωρο να μοιάζει με άνοιξη.

Τι ωραίο πράγμα να ζητάς χρόνο από κάποιον και απλώς να σου τον δίνει. Απρόσκοπτα, χωρίς αντιστάσεις, παγίδες, και μικρά γράμματα.

Ποιος τόλμησε να σου πει ότι δεν μπορείς; Μπορείς να κάνεις τα πάντα, αν ξεκινάνε από σεβασμό στον εαυτό σου και εμπεριέχουν ευγένεια στους άλλους.

Γράφω για να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις μου και να κάνω χώρο σε άλλες να μπουν μέσα.

Πόση ανακούφιση υπάρχει στη σκέψη ότι κάποιος σε αγαπάει τόσο, ώστε να μη σε αδικήσει.. να θυμώσει, να σου μιλήσει, να φωνάξει, να φύγει, αλλά να μη σε αδικήσει. Η αδικία, σε οποιαδήποτε μορφή της είναι η χειρότερη προσβολή για κάθε άνθρωπο.

Θέλω ανθρώπους γύρω μου που συνδυάζουν ισόποσες δόσεις τρέλας και ηρεμίας, όπως κι εγώ.. όταν στέκομαι ήρεμη να με ξυπνάν με τρέλα, όταν τρέχω με τρέλα, να με γαληνεύουν με ηρεμία.

Ο,τιδήποτε κάνουμε, οποιαδήποτε πράξη μας, να ακολουθείται από σκέψη. Όχι απαραίτητα βαθυστόχαστο νόημα, περισυλλογή ή σκοπό, αλλά σκέψη, σε οποιαδήποτε μορφή της. Η ζωή είναι πολύ μικρή και μας δίνεται μόνο μια φορά (τουλάχιστον σε αυτήν τη μορφή) για να τη σπαταλάμε χωρίς σκέψη.

Αχ αυτοί οι άντρες, που γράφουν, διαβάζουν και έχουν ευαίσθητη ψυχή.. και που έχουν πονέσει και έχουν κλάψει, που μιλάνε και ακούνε.. και που δεν ανταποκρίνονται στα 'ιδεώδη' πρότυπα ομορφιάς.. να ‘ξεραν πόσο ομορφαίνουν τον κόσμο! 
Όμως και όσοι ανταποκρίνονται σε πρότυπα, αλλά παρ' όλα αυτά αντιδρούν στα στερεότυπα, να 'ξεραν πόσο τον ομορφαίνουν με τον δικό τους τρόπο.

Η μέρα που δεν έγραψα για σένα πήγε χαμένη.

Ο κόσμος τα Χριστούγεννα είναι χωρισμένος σε αυτούς που διασκεδάζουν και σε αυτούς που εξυπηρετούν. Και είναι τόσο πολύ πιο ενδιαφέρον να γνωρίζεις τους δεύτερους.


En
Always see the good in people, even when this seems like the hardest option.

Do not be sorry for anything but the love you didn’t give.

Kind souls recognize each other even among a million others.

Kindness, love and art can pretty much save the world.

Dance with me to the wild side.

Embrace sadness and darkness in your life as something that can connect you with the most vulnerable, the most oppressed. And this is an opportunity that can enlighten your purpose in life.

Find the best out of every situation and squeeze it to the fullest.. till there is no other positiveness or negativeness left inside.
































Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

HIV: Ένα διαφορετικό πρόσημο και ένας άγνωστος κόσμος, τόσο μακριά τόσο κοντά.

Γράφω αυτό το κείμενο με αφορμή μια σχετικά δυσάρεστη προσωπική μου εμπειρία . Και με αφορμή την 1η Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα για τον HIV.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε έμαθα ότι ένας πολύ καλός μου φίλος που αγαπώ πολύ είναι οροθετικός. Μου το είπε με ένα μήνυμα στο fb και όταν το διάβασα έπεσα από τα σύννεφα. Ξέρεις, είναι από αυτά τα πράγματα που καμιά φορά ανησυχείς ότι μπορεί και να τα πάθεις εσύ ή κάποιος που αγαπάς, αλλά στην πραγματικότητα δε φαντάζεσαι ποτέ ότι θα σου συμβεί στ’ αλήθεια. Γιατί είναι από αυτά που έχουμε μάθει να φοβόμαστε, να θεωρούμε ότι συμβαίνουν μόνο στους άλλους, ότι βρίσκονται μακριά από τα τακτοποιημένα μας σπίτια και τις βολικά κλειστές μας πόρτες.

Έπεσα λοιπόν από τα σύννεφα, αν και προσπάθησα να μην το δείξω γιατί δεν ήθελα να τον επιβαρύνω περισσότερο. Φοβήθηκα, στενοχωρήθηκα, αναρωτήθηκα. Πολλά συναισθήματα μαζί, σε μια στιγμή που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιο απ’ όλα υπερισχύει.  Ήθελα να το μοιραστώ, να το φωνάξω. Άρχισα να σκέφτομαι ότι αφού μπορεί να συμβεί σε κάποιον που ξέρω, θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα. Εγωιστικό το ξέρω να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, όταν κάποιος άλλος έχει το πρόβλημα. Αλλά είναι τα αντανακλαστικά της επιβίωσης και ίσως να είναι και καλό που υπάρχουν. Φυσικά στενοχωρήθηκα πολύ για τον φίλο μου και ένιωσα μια έντονη ανάγκη να είμαι κοντά του, να του συμπαρασταθώ. Και εδώ  οφείλω να τονίσω το πόσο αξιοπρεπής ήταν. Δεν άφησε κανένα περιθώριο για λύπηση, αν και δεν υπήρχε λόγος άλλωστε για κάτι τέτοιο. Απλώς μου περιέγραψε τα συναισθήματά του και το πώς ένιωθε εκείνη την περίοδο. Με καθησύχασε επίσης ότι δεν ανήκω σε ομάδα υψηλού κινδύνου και άρα δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι ότι θα το πάθω επειδή το έπαθε κάποιος που γνωρίζω.

Μου έλυσε επίσης τις πρώτες απορίες μου και πρέπει να ομολογήσω ότι πολλά με εξέπληξαν. Συνειδητοποίησα πόσα λίγα γνωρίζω για τον HIV. Αμέσως πήρα τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού για εξέταση στο Thess Checkpoint, μια οργάνωση που έχει φέρει την επανάσταση σε αυτόν τον χώρο με την ενημερωτική και πρακτική της δράση. Έκλεισα ραντεβού για την επόμενη ημέρα για ένα τεστ που είναι ανώνυμο και δωρεάν, με το αποτέλεσμα να εμφανίζεται αμέσως (κάτι σαν το τεστ εγκυμοσύνης), αφαιρώντας την αγωνία και την ταλαιπωρία που συνόδευε τους παραδοσιακούς τρόπους εξέτασης μέχρι σήμερα. Το σημαντικότερο απ’ όλα όμως ήταν τα όσα έμαθα από την επίσκεψή μου. Συζήτησα με τους εθελοντές για πάρα πολύ ώρα σε μια στιγμή που δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν άλλον και μου μετέδωσαν απόλυτη εμπιστοσύνη και διακριτικότητα. Σήκωσαν ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Και εγώ τους είπα την ιστορία που δεν είπα σε κανέναν άλλον μέχρι σήμερα που γράφω αυτές τις λέξεις. Με άκουσαν ανάλαφρα, αλλά με σοβαρότητα και ενδιαφέρον. Και μου εξήγησαν τα πάντα. Τους τρόπους μετάδοσης, τα πρώτα συμπτώματα, τη θεραπεία.

Τι έμαθα λοιπόν από αυτήν την εμπειρία; Έμαθα ότι είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα, έμαθα ότι υπάρχει ένα μέρος όπου μπορείς να εξεταστείς ανώνυμα, γρήγορα και δωρεάν 5 μόλις εβδομάδες μετά την επικίνδυνη επαφή, έμαθα ότι ο HIV δεν μεταδίδεται με το σάλιο και ότι πεθαίνει μόλις έρθει σε επαφή με τον αέρα, έμαθα ότι η μολυσματικότητα του οροθετικού ατόμου εκμηδενίζεται σχεδόν όταν παίρνει θεραπεία,  έμαθα πόσο ακριβή είναι η θεραπεία αλλά ότι καλύπτεται πλήρως από το δημόσιο σύστημα υγείας. Έμαθα ότι μεταδίδεται και μέσω του στοματικού έρωτα αλλά οι πιθανότητες είναι πολύ μικρότερες απ’ ότι με άλλους τρόπους έρωτα. Έμαθα ότι η προφύλαξη οφείλει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ερωτικής πράξης. Γιατί απλά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μα πάνω απ’ όλα έμαθα να σέβομαι και να μη φοβάμαι τους οροθετικούς ανθρώπους. Τώρα ξέρω ότι μπορώ να τους αγκαλιάσω, να τους φιλήσω, και να κάνω παρέα μαζί τους χωρίς να τους βαρύνει ένα διαφορετικό πρόσημο. Όπως απλά συνέχισα να κάνω με τον καλό μου φίλο που αγαπώ και είναι οροθετικός.

Για όλα αυτά που έμαθα και για όσα περιέγραψα αποφάσισα να συμμετέχω σε μια πολύ ιδιαίτερη εκδήλωση για τον HIV στο Θέατρο Φλέμιγκ την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου. Πρόκειται για την εκδήλωση ΓΥΜΝΟ ΓΕΥΜΑ, στα πλαίσια της οποίας πραγματοποιείται έκθεση φωτογραφίας που θα διαρκέσει μέχρι τις  21/12 , ενώ με τους δύο πειραματιστές του αστικού γυμνισμού θα πραγματοποιήσουμε συμβολική performance για τον HIV, τον κοινωνικό στιγματισμό, το σεβασμό και την αποδοχή. Τα έσοδα από τις πωλήσεις των φωτογραφιών θα διατεθούν στη ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ (POSITIVE VOICE), το σύλλογο οροθετικών Ελλάδας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς θα υπάρχει ενημέρωση για την πρόληψη, αλλά και τον αγώνα κατά του AIDS από εκπροσώπους της Θετικής Φωνής, του Thess Checkpoint και του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Και θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι όταν μίλησα στον φίλο μου για τη σκέψη μου να γράψω αυτό το κείμενο και ζήτησα τη άδειά του για να το δημοσιεύσω, μου απάντησε: Το καλύτερο δώρο θα μου κάνεις. Όπως μου έκανε κι εκείνος το δώρο της κινητοποίησης και της ενημέρωσης. Όπως ελπίζω να κάνει και το κείμενό μου στον κόσμο και στους αναγνώστες του.

Δημοσιεύτηκε στην Παράλλαξη την Παρ.28 Νοε 2014.