Το υγρό χώμα της άνοιξης

Έχω δεκάδες κείμενα μισοτελειωμένα και αδημοσίευτα, αλλά το κείμενο αυτό το έγραψα από την αρχή μέχρι το τέλος σαν μια ρουφηξιά. Όπως την άνοιξη, που πρέπει να τη ρουφάς ασταμάτητα μέχρι το μεδούλι.

Ειδικά φέτος, η άνοιξη άργησε μια μέρα. Ίσως και δύο, και τρεις, και δέκα. Μας κέρασε πρώτα έναν βαρύ χειμώνα, και άρχισε να έρχεται. Σιγά σιγά, για να την εκτιμήσουμε όπως θέλει εκείνη, για να προσδοκούμε να την απολαύσουμε με όλες μας τις αισθήσεις.  Τη μυρίζαμε πριν έρθει, στον αέρα, στη βροχή που μας έλουζε για να μας αφυπνίσει, στο υγρό χώμα που βούλιαζε από τις πατημασιές μας, στις αμυδρές μυρωδιές από λουλούδια.

Και τώρα ήρθε και μας ζητάει να την γευτούμε. Με όλους τους τρόπους. Πώς θα γίνει αυτό; Πλησιάζοντας τη γη που τη φέρνει κοντά μας.

Κυλιστείτε στο χορτάρι, χαρίστε λουλούδια, ξαπλώστε στο έδαφος με τα χέρια ανοιχτά και με τα μάτια κλειστά, τρέξτε μέσα στο δάσος, νιώστε ελεύθεροι. Ταΐστε και ταϊστείτε σε πικ νικ σε πάρκα, φιλήστε και φιληθείτε κάτω από δέντρα, κάντε έρωτα ανάμεσα σε φυλλωσιές και λουλούδια, ξαπλώστε το βράδυ πάνω σε στέγες από κεραμίδια πασπαλισμένα με χώμα.

Κάντε ποδήλατο με το ανοιξιάτικο αεράκι να σας τυλίγει ζεστά σαν χορταρένιο σεντόνι, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να νοιώσεις την άνοιξη απ’ ότι πάνω στο ποδήλατο. Και αν σας βρει βροχή μην τη φοβηθείτε. Είναι ακίνδυνη η βροχή την άνοιξη. Αφήστε την να ξεπλύνει από πάνω σας τα τελευταία ίχνη χειμώνα. Κλείστε τα μάτια και υποδεχθείτε την. Βγάλτε τα ρούχα σας και αφήστε την να κυλήσει πάνω σε κάθε πόρο του δέρματός σας, να καθαρίσει κάθε κύτταρο του μυαλού σας.

Photo by ChristinSa

Και αφού τα κάνετε όλα αυτά, ξαπλώστε και ακουμπήστε το αυτί σας στο νωπό χώμα. Νoιώστε και αφουγκραστείτε το. Αυτό μόνο θα σας πει πώς να ζήσετε τη ζωή σας. Τίποτα, και κανένας άλλος.

Photo by ChristinSa

Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: βουτιά στη σκέψη!

Μπορεί να μην υπάρχει πάντα ο χρόνος για την προσεχτική μελέτη του προγράμματος των ταινιών μέρες πριν την έναρξη του Φεστιβάλ, αλλά από τη στιγμή που κάποιο ερέθισμα θα σε οδηγήσει στην αναζήτηση κάποιας ταινίας ή κάποιας κατηγορίας ταινιών, είναι άμεση και καθηλωτική η απορρόφηση με την οποία θα σε συμπαρασύρει να διαβάσεις, να μάθεις, να ψάξεις για την ταινία ή τις ταινίες που αναζητάς. Είναι άμεση και δυνατή η μαγεία που σε τυλίγει για όλα τα συγκλονιστικά θέματα των ταινιών που προβάλλονται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κάθε χρόνο κάπου μέσα στον Μάρτιο.

Θέματα για τα οποία έχω σκεφτεί άπειρες φορές ότι αν δεν ήταν το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ δεν θα είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ, πόσο μάλλον να συμμετέχω ενεργά ως αποδέκτης της δύναμης της εικόνας, από πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε καθ’ όλη τη διάρκεια της μικρής αυτής ζωής μου. Θέματα χάρη στα οποία θα ανοίξω τους ορίζοντές μου για να τα κατανοήσω καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα, χάρη στα οποία μπορεί να γίνω καλύτερος άνθρωπος, θέματα που θα με κάνουν να συγκινηθώ ή να σκεφτώ για πολύ περισσότερη ώρα από όσο κρατάει η διάρκεια της προβολής, ακόμα ίσως και για ολόκληρη τη ζωή μου. Θέματα που θα με κινητοποιήσουν να αναλάβω δράση και άλλα που θα μου ξυπνήσουν την επιθυμία για ταξίδια, θέματα που θα με κάνουν να ονειρευτώ.

Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα η σκέψη μου ξετυλίγει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα που παρακολούθησα τα τελευταία χρόνια: για τη γοητεία της αγιουβερδικής ιατρικής μέσα από την αναζήτηση μιας Γαλλίδας ασθενούς με καρκίνο, τα οικονομικά και προσωπικά αδιέξοδα των αγροτών στην Ινδία από την κυριαρχία των πολυεθνικών με τους μεταλλαγμένους σπόρους, τον ηρωισμό των γιατρών στα πλοία του ελέους στην Αφρική, τα περιβαλλοντικά κινήματα κατά της εξόρυξης άνθρακα στα Απαλάχια όρη και τη δράση της οργάνωσης Earth Liberation Front, τα κινήματα για τα δικαιώματα των μαύρων πριν μερικές δεκαετίες και για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων σε χώρες όπως η Ουγκάντα σήμερα, τη συγκινητική ιστορία της Edie και της Thea, ενός ζευγαριού λεσβιών που είναι ερωτευμένες εδώ και 42 χρόνια, τις περιπλανήσεις των παλιατζήδων σε αναζήτηση σιδηρικών στην Αθήνα, την παιδική εργασία σε χωράφια και χωματερές στη Λατινική Αμερική, την καθημερινότητα των μεταναστών στα κέντρα κράτησης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, τον παλμό μουσικών ντοκιμαντέρ όπως αυτό για την ιστορία της υπέροχης rocksteady, προκατόχου της reggae, καθώς και μερικά πολύ ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ γύρω από τη σεξουαλικότητα και την ελεύθερη έκφρασή της.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ θα διακόψει και φέτος την γκρίζα καθημερινότητα και θα μας φωτίσει με σκέψεις, συναισθήματα, χαρά, γέλιο, δάκρυ, μα πάνω απ’ όλα αισιοδοξία. Αισιοδοξία πως όσο δύσκολη και να γίνεται η καθημερινότητα, θα βρίσκουμε πάντα ερεθίσματα για να περνάμε όμορφα, να εξελισσόμαστε, να ανακαλύπτουμε αφορμές για συζήτηση και σκέψη. Ας το υποδεχθούμε λοιπόν με ανοιχτό μυαλό, για να του επιτρέψουμε να γεμίσει τη σκέψη μας με όλο του το μεγαλείο.

Μπείτε στην ομάδα (fb group) ΖΩ Φεστιβάλ Κινηματογράφου για να μοιραστούμε την εμπειρία του Φεστιβάλ, να ανταλλάξουμε σκέψεις, σχόλια, απόψεις, προτάσεις! 

Fb group: https://www.facebook.com/groups/zw.festival

Fb page: https://www.facebook.com/zw.festival

Δημοσιεύτηκε στην Παράλλαξη την Παρ.12 Μαρ 2015.

Photo by ChristinSa

Προσαρμογή αφίσας Tasos Lekkas / Design Is Everything

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο.. Ο γυναίκες είναι φτιαγμένες για να κοιτάζονται. Όχι να κοιτάζονται από θαυμασμό για την ενέργεια, την εξυπνάδα ή την προσωπικότητά τους, αλλά για το σώμα τους και την εμφάνισή τους. Και όχι για το σώμα τους σαν εργαλείο ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας ή ακόμα και σαν μέσο δράσης και ακτιβισμού, αλλά για το σώμα τους σαν αντικείμενο διακόσμησης.. του χώρου, του ματιού σου, της παρέας σου; λίγη σημασία έχει.

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Φτιάξε τα μαλλιά σου να είναι μακριά και λαμπερά και ανέβα πάνω σε κείνα τα ψηλά τακούνια. Ναι, εκείνα που με το ζόρι στέκεσαι, πόσο μάλλον περπατάς μέσα τους. Δεν πειράζει, σκέψου πόσο υπέροχη θα φαίνεσαι και θα νιώθεις εκεί πάνω. Θα νιώθεις, όχι επειδή εκφράζει προσωπικά εσένα, αλλά επειδή οι άλλοι θεωρούν ότι είναι έτσι. Αλλά ούτε και αυτό έχει πολύ σημασία.

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Κάνε την τέλεια αποτρίχωση και μην αφήσεις καμία μικρή ή μεγάλη τριχούλα σε κανένα σημείο του σώματος. Ναι, ούτε στο μπικίνι, ούτε στις μασχάλες, ούτε και στα χέρια. Οι τρίχες δεν είναι δείγμα μιας περιποιημένης, γλυκιάς και θηλυκής γυναίκας.

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Αφού τα κάνεις όλα αυτά, βγάλε την τέλεια φωτογραφία για τους λογαριασμούς σου στα social media. Όχι αυτήν που αντανακλάει την προσωπικότητά σου και τη ζεστή σου ενέργεια, αλλά αυτή με τα μαλλιά να ανεμίζουν, με το duck face, με το σέξι ύφος, με το μαγιώ που δείχνει πόσο τέλεια το σώμα σου έχει προσαρμοστεί στα πρότυπα της βιομηχανίας ομορφιάς. Και άσε τους άλλους να σε κοιτάζουν και να σε θαυμάζουν. Γι’ αυτό άλλωστε είσαι φτιαγμένη, το είπαμε από την αρχή και φρόντισε να μην το ξεχάσεις μέχρι το τέλος.

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Και αν τα κάνεις όλα αυτά θα συλλέξεις δεκάδες, αν είσαι από τις τυχερές ακόμα και εκατοντάδες ή χιλιάδες λάικς από τους θαυμαστές σου και τις θαυμάστριές σου, γιατί οι γυναίκες είναι φτιαγμένες για να κοιτάζονται, και αυτό το ξέρουν καλά γυναίκες και άντρες, και όλες/οι τους έχουν προσαρμοστεί, προσέχοντας να μην ξεφύγουν από το πρότυπο.

Πρόσεξε μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Και αν το κάνεις, πρόσεξε να το κάνεις με τον συμβατικό τρόπο. Αν επιλέξεις να ακολουθήσεις καριέρα ή να γίνεις μια γυναίκα που σκέφτεται εκτός από το να φαίνεται, φρόντισε ταυτόχρονα να συμβαδίζεις και με όλα τα υπόλοιπα πρότυπα. Φρόντισε να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά και να είσαι super woman μέσα και έξω από το σπίτι. Και φρόντισε να τα κάνεις αυτά όχι όταν και με όποιον πραγματικά σε εκφράζει, αλλά όταν και με όποιον σου υπενθυμίζουν οι υπόλοιποι ότι πρέπει να γίνει.

Γιατί ναι, η γυναίκα είναι φτιαγμένη για να κοιτάζεται, αλλά μέχρι κάποια ηλικία. Κανένας και καμία δεν θέλει να βλέπει μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας να δημοσιεύει φωτογραφίες με μαγιό ή απλά με το δικό της φυσικό γυμνό σώμα. Μετά από αυτήν την ηλικία η γυναίκα είναι φτιαγμένη για να φροντίζει κάποιους άλλους. Παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους; λίγη σημασία έχει και αυτό.

Φρόντισε να είσαι περιποιημένη, όμορφη και χαμογελαστή όπου και αν βρεθείς. Ναι, περιποιημένη σύμφωνα με τα καθιερωμένα πρότυπα, όχι με το δικό σου προσωπικό στυλ. Και προπαντός μη χάσεις τον έλεγχο και σηκώσεις τη φωνή σου ή μιλήσεις απότομα. Αυτό είναι ένα προνόμιο που δικαιούνται μόνο οι άντρες φίλοι και συνάδελφοί σου. Γιατί αν το κάνεις θα στιγματιστείς ως σκύλα. Ναι, καλά το σκέφτηκες δεν υπάρχει το αντίστοιχο αρσενικό του ‘σκύλα’, γιατί ο άντρας που θα το κάνει αυτό θα χαρακτηρισθεί απλώς αποφασιστικός και δυναμικός. Αν είναι και ωραίος σύμφωνα με τα αρρενωπά πρότυπα (ναι, υπόκεινται και οι άντρες σε πρότυπα ομορφιάς) μπορεί και γοητευτικός.

Πρόσεξε λοιπόν μην ξεφύγεις από το πρότυπο. Κλεισ’ το καλά σε ένα κουτάκι και κουβάλα το μαζί σου όπου και αν πας. Στο σπίτι, στη δουλειά, στον δρόμο, στη διασκέδαση. Κρύψε το κλειδί και μην το ανοίξεις ποτέ και αφήσεις ελεύθερο το πρότυπο να πετάξει και να εξαϋλωθεί. Και αν γνωρίσεις άλλους ανθρώπους  ζήτησέ τους να σου δείξουν και το δικό τους κλειστό κουτάκι. Σιγουρέψου ότι δεν έχουν ξεφύγει ούτε εκείνοι από το πρότυπο, ότι δεν το άφησαν να φύγει και να χαθεί.

Έτσι θα μπορέσετε εύκολα να συνεννοηθείτε, δεν θα χρειαστεί να βρείτε διόδους επικοινωνίας για θέματα περίπλοκα που ξεφεύγουν από το πρότυπο. Δεν θα χρειαστεί να ανταλλάξετε κουτάκια ή να προσπαθήσετε να ανοίξετε τα κουτάκια σας με κλειδάκια που δε χωρούν στις κλειδαριές. Τα κουτάκια με το πρότυπο κάνουν τα πράγματα απλά και κατανοητά. Θέτουν πλαίσια και απλώς προσαρμόζεσαι σε αυτά. Δεν αναρωτιούνται, δε μιλούν, δεν ακούν, δεν αντιδρούν. Όμορφα, απλά και περιποιημένα. Όπως ακριβώς κι εσύ, που είσαι φτιαγμένη για να κοιτάζεσαι, σύμφωνα με το πρότυπο, και όχι για να αντιδράς.

Δημοσιεύτηκε στο Μωβ την Κυρ. 15 Μαρ 2015 και στο dubium το Σάβ. 14 Μαρ 2015.

Ε, ψιτ, αγόρι

Ε, ψιτ, αγόρι σε σένα μιλάω..

Σε σένα που καταπιέζεσαι από τους ίδιους ρόλους, τις ίδιες ταμπέλες και τα ίδια στερεότυπα όπως κι εγώ.

Σε σένα που είσαι ευαίσθητος και σκληρός ταυτόχρονα.

Που συγκινείσαι με τα ίδια πράγματα που συγκινούμαι κι εγώ.

Σε σένα που μπορεί να θέλεις να κλάψεις αλλά δεν πρέπει γιατί ‘οι άνδρες δεν κλαίνε’.

Θέλω να σου μιλήσω για τους δικούς μου ρόλους και τα δικά μου στερεότυπα. Αυτά που δεν επέλεξα, αλλά οι άλλοι διάλεξαν για μένα.

Είμαι σεξουαλικά απελευθερωμένη. Μπορεί να κάνω σεξ μαζί σου από το πρώτο βράδυ, αν με εμπνεύσεις. Αυτό δε με κάνει εύκολη ή τσούλα. Ούτε σημαίνει ότι κάνω το ίδιο με όλους του άντρες.

Μπορεί να θέλω να περιμένω. Αυτό δε με κάνει πουριτανή. Για διάφορους λόγους μπορεί να μη γουστάρω να πέσω μαζί σου στο κρεβάτι, ακόμα και αν μου φέρθηκες ‘άψογα’ όπως λες εκείνο το βράδυ. Σου ζητάω να το σεβαστείς.

Έχω αισθήματα. Θα πληγωθώ αν αδιαφορήσεις για μένα ή αν σε δω με άλλη. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα ξυπνήσω την επόμενη μέρα πιο δυνατή και δημιουργική, ούτε ότι δεν θα ξαναλυγίσω όταν σε ξαναδώ.

Κάποιες φορές μπορεί να με φοβίζουν οι σχέσεις. Να προτιμώ να μείνουμε δυο φίλοι. Και άλλες να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να είμαστε για πάντα μαζί. Ναι, γιατί σου κάνει εντύπωση αυτό; είμαι το ίδιο άτομο που τα σκέφτεται και τα δύο.

Έχω πολυδιάστατο χαρακτήρα όπως κι εσύ. Κάποιες φορές είμαι σιωπηλή, κάποιες άλλες γίνομαι θορυβώδης και ‘προκλητική’. Είμαι ντροπαλή αλλά ταυτόχρονα δε σταματάω να φωνάζω γι’ αυτά στα οποία πιστεύω.

Γι’ αυτό έχω να σου κάνω μια πρόταση. Να αφήσουμε τους ρόλους, τις ταμπέλες και τα στερεότυπα μακριά μας, μαζί με τα ρούχα μας, πριν πέσουμε ‘γυμνοί’ στο κρεβάτι.

Πηγή: https://artyowza.wordpress.com/2010/08/08/1400/