Αυτά που θα θυμάμαι από το Ρέθυμνο

1. Τη θάλασσα, ένα δρόμο κάτω από το σπίτι μου, που μου θύμιζε πόσο κοντά μπορεί να βρίσκονται οι ανάσες ελευθερίας της καθημερινότητάς μας
   
   
2. Τα μεγάλα κύματα, που τόσο άγρια, περήφανα και όμορφα τα βρίσκεις σε λίγα μόνο μέρη της Ελλάδας
   
   
3. Τις αχτίδες ήλιου που με επισκέπτονταν κάθε μέρα μέχρι τα μέσα του Νοέμβρη, εκεί γύρω στο μεσημέρι με απόγευμα για να ζεστάνουν τα πόδια και τα μπράτσα μου στο μικρό γραφειάκι όπου διάβαζα νυχθημερόν για τα μαθήματά μου
   
   
4. Τις συζητήσεις με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μου, που ήταν πάντα πλούσιες και σπινθηροβόλες, και με έκαναν να ανυπομονώ για κάθε μάθημα
   
   
5. Την Παλιά Πόλη, με τα στενά σοκάκια και τα συνθήματα στους τοίχους, γεμάτα επιθυμίες, προσμονές και αλήθειες
   
   
6. Τον δρόμο κατά μήκος της παραλίας όπου πήγαινα για τρέξιμο, με τους φοίνικες και τις πινακίδες που ξέμειναν από το καλοκαίρι, αλλά που εγώ θα τον θυμάμαι χειμωνιάτικο και γεμάτο αέρα
   
   
7. Το φόρεμα που έλιωσα φορώντας όλο τον Οκτώβριο γιατί ήταν το μοναδικό καλοκαιρινό ρούχο που είχα όταν έφτασα στα τέλη του Σεπτέμβρη
   
   
8. Το μεγάλο ατέρμονο καλοκαίρι που δεν έλεγε να τελειώσει ούτε καν στα τέλη του Νοέμβρη, και μετά ξαφνικά και απότομα, τον χειμώνα με το κρύο και τον αέρα που ανακάτευε τα μαλλιά και έκανε τα πόδια να ξεκολλάν από το έδαφος
   
   
9. Την Πανεπιστημιούπολη στον Γάλλο έξω από το Ρέθυμνο με τα όμορφα graffiti, τα χαμηλά κτίρια, τις γάτες που μπαινόβγαιναν στα αμφιθέατρα και τη θάλασσα παντού τριγύρω
   
   
10. Τη διαδρομή προς το πανεπιστήμιο, μέσα στο λεωφορείο που αγκομαχούσε πάνω στην ανηφόρα και όλες τις στιγμές που ξεπρόβαλλε η θάλασσα και με έκανε να χαμογελάω με αγάπη για αυτό το μέρος και ευγνωμοσύνη για την κάθε σπιθαμή του δρόμου που διάβηκα για να το φτάσω