Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης.

Με αφορμή την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου αναλογίστηκα για τον έρωτα. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μετά από 33 χρόνια ζωής σε αυτόν τον πλανήτη και αρκετές προσπάθειες να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν, το μόνο σίγουρο είναι ότι στον έρωτα τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αν σε αυτό προσθέσεις και την αβεβαιότητα που προκαλεί η κρίση, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για αβεβαιότητα που χτυπάει κόκκινο. Όταν λοιπόν είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάτι τόσο μη χειροπιαστό όπως ο έρωτας γενικά, τι ελπίδες υπάρχουν να τον βρεις στα χρόνια της κρίσης ειδικά;

Με τι όρεξη και πώς να τολμήσεις να ερωτευτείς εάν δεν ξέρεις που μπορεί να βρίσκεσαι τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο, στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα ή το εξωτερικό; Και με τόσες περικοπές, θα σου φτάνουν άραγε τα χρήματα για να πηγαινοέρχεσαι; Αλλά δεν είναι μόνο αυτό… Ακόμα και αν αποφασίσεις να μείνεις στην πόλη όπου ζεις, πώς να αναθρέψεις τον έρωτά σου αν δεν διαθέτεις τα απαραίτητα χρήματα για να βγεις έξω, να διασκεδάσεις, έστω να νοικιάσεις μια ταινία στο σπίτι..; Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει κόσμος ή μέρες που πολλοί από εμάς μετράνε ακόμα και το 50λεπτο στο πορτοφολάκι τους.

Από την άλλη, ο έρωτας μπορεί να λειτουργήσει ως το αποτελεσματικότερο αντίδοτο στην κρίση, το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό. Ίσως το μοναδικό που διατηρεί την ικανότητά σου να χαμογελάς και να ονειρεύεσαι όταν όλα γύρω σου συνωμοτούν για το ακριβώς αντίθετο. Να σου ξαναδώσει την όρεξη για ζωή και την ενέργεια που ύπουλα αλλά σταθερά, σου ρουφάει ο αγώνας της καθημερινότητας. Να σε κάνει πιο δημιουργικό, πιο δραστήριο, πιο ευφυή, πιο αισιόδοξο. Γι’ αυτό και μόνο αξίζει να ερωτευτείς. Και αν αξίζει να ερωτευτείς, τότε που και πώς μπορεί να βρεθεί ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης;

Ως γνωστό, ο έρωτας θα σε βρει εκεί που δεν τον περιμένεις. Απλά στα χρόνια της κρίσης μπορεί να είναι διαφορετικοί οι λόγοι που θα σε ρίξουν στην αγκαλιά του: μπορεί να ερωτευτείς κάποιον που έχασε τη δουλειά του, αλλά παραμένει δραστήριος, δημιουργικός και αισιόδοξος. Ή που βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευθεί τον ελεύθερό του χρόνο για να ανακαλύψει ένα κρυφό του καλλιτεχνικό ταλέντο. Μπορεί να ερωτευτείς κάποιον που κάνει δυο και τρεις δουλειές ή υπερωρίες αλλά παρ’ όλα αυτά βρίσκει χρόνο για σένα. Κάποιον που είναι διατεθειμένος να σε περιμένει αν αναγκαστείς να φύγεις σε άλλη πόλη γιατί δε βρίσκεις δουλειά στην πόλη που είσαι. Κάποιον που θα σε στηρίξει εάν χάσεις τη δουλειά σου και θα σου δώσει ενέργεια και δύναμη για να ριχτείς στην αναζήτηση καινούριας.

Μπορεί μάλιστα να κάνεις καλύτερες και σοφότερες επιλογές ερωτικών συντρόφων λόγω κρίσης. Να αφήσεις να σε καθοδηγήσουν περισσότερο τα αισθήματα και η καρδιά σου και όχι η λογική, το επαγγελματικό προφίλ ή άλλου είδους συμβάσεις. Χαρακτηριστικό το ρητό που άκουσα πριν από καιρό: « Τώρα με την κρίση, ο κόσμος θα αρχίσει να παντρεύεται από έρωτα». Ευκαιρία λοιπόν να αναζητήσεις τον έρωτα 
που στηρίζει, δεν ανταγωνίζεται
που δείχνει κατανόηση, δεν κατακρίνει
που εξελίσσει, δεν σε αφήνει στάσιμο
που ακολουθεί περισσότερο την καρδιά, και λιγότερο τη λογική
που βασίζεται σε μικρές πράξεις, όχι μεγάλα λόγια
που κινητοποιεί, δεν αποθαρρύνει
που εμπιστεύεται, δε δυσπιστεί
που παίρνει ρίσκα και δε φοβάται.

Είναι εύκολο να βρεθεί αυτός ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης; Ίσως και να είναι… Θυμήσου μόνο αν τον βρεις να τον κρατήσεις.. όχι με νύχια και με δόντια, αλλά με φτερά και πούπουλα.


Photo by ChristinSa