Μια φορά ήταν ένας τυφλός επαίτης που ζητιάνευε στη μέση του δρόμου.
Οι περαστικοί περνούσαν βιαστικά και τα χρήματα μέσα στο κουτί που τους άπλωνε ήταν λιγοστά.
"Είμαι τυφλός, βοηθήστε με" έγραφε το χαρτόνι ακριβώς δίπλα του.
Κάποια στιγμή ένας άγνωστος πλησίασε τον τυφλό και τον ρώτησε αν μπορεί να γράψει κάτι στην ταμπέλα που είχε δίπλα του.
Ο τυφλός δεν ανταποκρίθηκε και ο άγνωστος έβγαλε έναν μαρκαδόρο και άρχισε να γράφει.
Μετά από λίγο ο επαίτης δε σταματούσε να ακούει τον θόρυβο από τα κέρματα που έπεφταν μέσα στο κουτί του.
Έκπληκτος και απορημένος σταμάτησε κάποιον και του ζήτησε να του διαβάσει τι έγραφε στην ταμπέλα που είχε δίπλα του.
Ο περαστικός διαβάζοντας του απάντησε:
"Η Άνοιξη έφθασε. Εγώ δεν θα μπορέσω να τη δω ποτέ."
Υ.Γ. Την ιστορία αυτή μου διηγήθηκε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή. Θα πρέπει να μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί τη θυμάμαι ακόμα. Τη μεταφέρω εδώ με τα δικά μου λόγια.
Οι περαστικοί περνούσαν βιαστικά και τα χρήματα μέσα στο κουτί που τους άπλωνε ήταν λιγοστά.
"Είμαι τυφλός, βοηθήστε με" έγραφε το χαρτόνι ακριβώς δίπλα του.
Κάποια στιγμή ένας άγνωστος πλησίασε τον τυφλό και τον ρώτησε αν μπορεί να γράψει κάτι στην ταμπέλα που είχε δίπλα του.
Ο τυφλός δεν ανταποκρίθηκε και ο άγνωστος έβγαλε έναν μαρκαδόρο και άρχισε να γράφει.
Μετά από λίγο ο επαίτης δε σταματούσε να ακούει τον θόρυβο από τα κέρματα που έπεφταν μέσα στο κουτί του.
Έκπληκτος και απορημένος σταμάτησε κάποιον και του ζήτησε να του διαβάσει τι έγραφε στην ταμπέλα που είχε δίπλα του.
Ο περαστικός διαβάζοντας του απάντησε:
"Η Άνοιξη έφθασε. Εγώ δεν θα μπορέσω να τη δω ποτέ."
Υ.Γ. Την ιστορία αυτή μου διηγήθηκε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή. Θα πρέπει να μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί τη θυμάμαι ακόμα. Τη μεταφέρω εδώ με τα δικά μου λόγια.
 |
| Photo by ChristinSa |
