Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Κάτω από τον εκκωφαντικό θόρυβο των στρατιωτικών αεροπλάνων

Όταν μου πεις σ’ αγαπώ
θέλω να είναι
κάτω από τον εκκωφαντικό θόρυβο
των στρατιωτικών αεροπλάνων
όταν θα περνάνε πάνω από τα κεφάλια μας
Τότε να μου το πεις
και ας μην το ακούω
καλυμμένο μέσα στο βροντερό βουητό
που κάνει τα πόδια να τρέμουνε
και τα κεφάλια να χαμηλώνουν
Να το πεις
και ας μην το ακούω
πνιγμένο μέσα στη βροντερή σιωπή
των βουητών πολέμου
Τότε  να το πεις
να το επαναλαμβάνεις μέσα στο θόρυβο
μέχρι να περάσει και το τελευταίο αεροπλάνο
Ακόμα και αν δεν ακούω
ακόμα και αν σου φωνάζω
‘μα τι προσπαθείς να μου πεις’
ακόμα και αν σου δείχνω τα αεροπλάνα
πάνω από τα
ανταριασμένα μαλλιά μας
και αν θυμώνω
που δεν τους δίνεις σημασία
Να το πεις
Και να γελάς
Μέχρι να περάσει και το τελευταίο
Μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος
Και ο φόβος
Μέχρι οι λέξεις σου
Να γίνουν λεπίδα
Μέχρι ένα σ’ αγαπώ και το γέλιο σου
Να σκίσουν
Την εκκωφαντική σιωπή
Και να στάξουν μουσική εκεί,
Στις σχισμές του μολύβδινου ουρανού.

Photo by ChristinSa

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Κυριακή

Κυριακή

μια αχτίδα ήλιου
που χορεύει
ανάμεσα σε κατά λάθος
μισανοιγμένα παντζούρια

η γειτόνισσα
που χαϊδεύει
απαλά το χώμα
στις γλάστρες της

εικόνες

ήχοι

προπάντων ήχοι

Σσσσ κάνε ησυχία

σήμερα δεν θα ανοίξω το ραδιόφωνο.

Ποια άλλη μέρα μπορείς να ξεχωρίσεις
τα τιτιβίσματα πουλιών;

Τις καλημέρες των ανθρώπων;

Σπιτικό φτιαγμένο αμυγδαλόγαλα

καφές που ψήθηκε στη χαμηλή φωτιά

σερβιρισμένος με χαμόγελα.

Σσσσ σήμερα δεν θα ανοίξω το ραδιόφωνο

Σήμερα δεν θέλω να ακούω

ούτε να σκέφτομαι.

Σήμερα μόνο να αφουγκράζομαι.

Εξάσκηση αισθήσεων.

Κυριακή

η πολύτιμή μας Κυριακή.

Μη χαμογελάς στα αφεντικά

Το χαμόγελό σου
κράτα το για μένα.
Όχι,
ούτε για μένα.
Κράτα το για σένα.

Μην το ντύσεις παρά μόνο με στιγμές
ανεπισκίαστα αληθινές.

Όχι σε τυπικές κουβέντες
ανούσιας καθημερινότητας,
όχι

Ούτε σε λόγια παχυλά,
ξύλινα και κομψά.

Και προπαντός,
το χαμόγελό σου
μην το ξοδέψεις για τα αφεντικά.

Όχι, κράτα το
πρόσεξε μη σου ξεφύγει
εκεί όπου δεν μπορεί
η αξία του να μετρηθεί
παρά μόνο
με ποσοτικούς προσδιορισμούς.

Δεν ταιριάζουν αυτοί στη ζωή μας,
ούτε στο χαμόγελό σου.

Κράτα το
για τις άλλες στιγμές,
τις δικές σου.
Τις ολόδικές σου.

Για μια ηλιόλουστη μέρα
τον χειμώνα.

Για το πρωινό
που θα πίνουμε τον καφέ μας.

Για όταν θα κοιτάζεσαι
στον καθρέφτη.

Για όπου μόνο εσύ ξέρεις.

Για όπου δε χρειάζεται
να μετρηθεί.

Για όπου δεν θα ζητηθεί.

Photo by ChristinSa

 Photo by ChristinSa

Ζήσε

Ζήσε λοιπόν τι περιμένεις;

Ανάμεσα σε στρώσεις από
τσαλακωμένα σεντόνια

Ανάμεσα σε γραμμές
ανάκατων στίχων

Ανάμεσα σε φιλιά
αγουροξυπνημένων εραστών

Ανάμεσα σε λόγια που
θέλησαν να ειπωθούν
αλλά τα φύσηξε ο αέρας
πριν φτάσουν στο χώμα

Ζήσε

Εκεί
όπου θα βρεις την ομορφιά

Ανάμεσα σε
τέλεια
άπειρες
ατέλειες

Photo by ChristinSa